Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος του 2022, πολλές σκέψεις της περασμένης χρονιάς και των προηγούμενων ετών έρχονται στο μυαλό μου. Σκέφτηκα να μοιραστώ τις σκέψεις μου εδώ, ώστε ίσως να μας υπενθυμίσουν ότι δεν είναι όλα όπως φαίνονται…
Δεν έχει να κάνει με το τι μας συμβαίνει, αλλά με το πώς ανταποκρινόμαστε και αυτό διαμορφώνει το ποιοι γινόμαστε…
Υπάρχει μια ιστορία δύο αδελφών που μεγάλωσαν από έναν πολύ κακοποιητικό πατέρα. Η ζωή τους στο σπίτι ήταν γεμάτη με συνεχή φόβο και αβεβαιότητα, ποτέ δεν ήξεραν πότε ο πατέρας τους θα αντιδρούσε υπερβολικά και θα άρχιζε να τους φωνάζει ή και να τους χτυπάει.
Τελικά, καθώς και οι δύο μεγάλωσαν, ο μεγαλύτερος αδελφός σταμάτησε το σχολείο, είχε χαμηλούς βαθμούς και αντιμετώπιζε συνεχώς προβλήματα με το νόμο. Ήταν μέσα και έξω από τη φυλακή πολλές φορές ως έφηβος και τελικά κατέληξε να εκτίσει μια μακρά ποινή φυλάκισης για τον ξυλοδαρμό της φίλης του – σχεδόν μέχρι θανάτου.
Εν τω μεταξύ, ο άλλος αδελφός τα πήγε καλά στο σχολείο και μάλιστα πήγε στο κολέγιο, αποφοιτώντας με τιμητικές διακρίσεις και τελικά έγινε Διευθύνων Σύμβουλος μιας πολύ επιτυχημένης εταιρείας. Ήταν ένα πολύ σεβαστό μέλος της κοινότητας και δώρισε μεγάλο μέρος του χρόνου και του πλούτου του σε φιλανθρωπικές οργανώσεις.
Χρόνια αργότερα, και στα δύο αδέλφια τέθηκε η ερώτηση: «Πώς γίνεται να φτάσατε σε αυτό το σημείο στη ζωή σας;» «Τι συνέβη που επηρέασε τις αποφάσεις σας;»
Και τα δύο αδέλφια, έδωσαν σοκαριστικά την ίδια απάντηση… «Ζώντας με τον κακοποιητικό πατέρα μου, πώς θα μπορούσα να είχα επιλέξει κάτι διαφορετικό;»
Όλοι βιώνουμε αρνητικά γεγονότα, ακόμη και τραύματα στη ζωή. Μερικοί από εμάς επιλέγουμε να κατηγορήσουμε την αντιληπτή «πηγή» του γεγονότος ως κάτι ή κάποιον εκτός του ελέγχου μας. Όταν το κάνουμε αυτό, εγκαταλείπουμε ολόκληρο τον «εαυτό» μας στην επιρροή του γεγονότος ή κατηγορούμε τους «άλλους».
Άλλοι, βλέπουν το αρνητικό γεγονός ως μια ευκαιρία μάθησης και το χρησιμοποιούν για να δημιουργήσουν αλλαγή μέσα τους. Δεν ανταποκρινόμαστε πάντα καλά, αλλά ακόμη και σε κακή ανταπόκριση, αν αφιερώσουμε χρόνο για να εξετάσουμε τα συναισθήματα και τις ενέργειές μας, μπορούμε συχνά να λάβουμε υπόψη μας τα σχόλια και να δημιουργήσουμε νέες επιλογές στο μέλλον.
Βλέπετε, η ζωή είναι μια δυναμική διαδικασία. Βιώνουμε συνεχώς νέες και διαφορετικές καταστάσεις.
Λέγεται ότι ένα άτομο δεν μπορεί ποτέ να μπει στο ίδιο ποτάμι δύο φορές, επειδή ο ποταμός έχει αλλάξει και το ίδιο έχει κάνει και το άτομο. Ο χρόνος μπορεί να είναι σύμμαχός μας ή εχθρός μας. Το κλειδί είναι, για να ξεκινήσουμε συνειδητοποιώντας ότι είναι η επιλογή ΜΑΣ να κάνουμε το ένα ή το άλλο.
Πώς θα αξιοποιήσετε τον χρόνο σας σήμερα; Θα επιλέξετε να αναλογιστείτε γεγονότα του παρελθόντος και να τα χρησιμοποιήσετε ως δικαιολογία για να μην επιτύχετε τους στόχους και τις επιθυμίες σας; Ή θα επιλέξετε να μεγαλώσετε εξαιτίας τους;
Τα διαμάντια σχηματίζονται μόνο υπό μεγάλη πίεση και το σταφύλι που φυτρώνει με ευκολία δημιουργεί χαμηλότερης ποιότητας κρασί. Ο αγώνας είναι απαραίτητος για να γίνει κάποιος ισχυρός. Καθώς η άσκηση μεγαλώνει τον μυ, έτσι και οι προκλήσεις της ζωής, μεγαλώνουν τον χαρακτήρα μας – αν το επιλέξουμε.
Ένα πλοίο στο λιμάνι είναι ασφαλές, αλλά δεν είναι αυτό για το οποίο κατασκευάστηκε το πλοίο. Για να φτάσουμε στα όνειρά μας πρέπει να σαλπάρουμε στο άγνωστο, να ξεκινήσουμε στην ανοιχτή θάλασσα και να πάρουμε τεράστια ρίσκα. Μπορεί να τα χάσουμε όλα και να ξεκινήσουμε από την αρχή πολλές φορές όμως, αν είμαστε σοφοί, κάθε φορά που ξεκινάμε εκ νέου θα είναι με την πολύτιμη μάθηση από τον δάσκαλο που ονομάζεται «αποτυχία». Με την πάροδο του χρόνου θα εξελιχθούμε στο άτομο που πρέπει να γίνουμε για να πραγματοποιήσουμε αυτά τα όνειρα. Και καθώς το κάνουμε, μπορούμε να αισθανόμαστε περήφανοι που ήταν επιλογή μας να επιτρέψουμε στις καταιγίδες της ζωής να μας οικοδομήσουν στην υψηλότερη και καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.
Θυμάμαι την ιστορία δύο μοναχών σε ένα ταξίδι. Καθώς επέστρεφαν στο μοναστήρι τους, συνάντησαν μια νεαρή γυναίκα που φορούσε ένα όμορφο και ακριβό φόρεμα. Δυσκολευόταν να διασχίσει μια λακκούβα με λάσπη στο δρόμο χωρίς να καταστρέψει το φόρεμά της. Ο ηλικιωμένος μοναχός χωρίς δισταγμό πήρε τη γυναίκα στα χέρια και τη μετέφερε στην άλλη πλευρά της λακκούβας και την έβαλε κάτω για να μπορέσει να συνεχίσει το δρόμο της.
Οι μοναχοί περπάτησαν σιωπηλοί για το υπόλοιπο του ταξιδιού. Καθώς έφταναν στο μοναστήρι τους ο νεότερος μοναχός δεν μπορούσε πλέον να συγκρατηθεί και επέπληξε έντονα τον ηλικιωμένο μοναχό . «Πώς μπόρεσες να το κάνεις αυτό?!?!» είπε, «δεν μας επιτρέπεται ούτε καν να κοιτάξουμε μια γυναίκα, πόσο μάλλον να την αγγίξουμε! Γιατί την πήρες αγκαλιά!?!». Στην επίπληξη αυτή, μεγαλύτερος μοναχός απάντησε: «Αδελφέ, βοήθησα έναν συνάνθρωπό μου όταν είχε πρόβλημα. Εγώ την μετέφερα στην άλλη πλευρά της λασπωμένης λακκούβας, αλλά εσύ εξακολουθείς να την κουβαλάς μαζί σου ακόμα».
Δεν είμαι σίγουρη τι με οδήγησε να το σκεφτώ και να γράψω αυτό το άρθρο σήμερα, ή ίσως είμαι. Σε κάθε περίπτωση, ό,τι κι αν συμβεί «σε» εσάς στη ζωή σας, σκεφτείτε τι θα άλλαζε αν απλώς αναφερόσασταν σε κάθε αρνητικό γεγονός, ότι συνέβη «για» εσάς.
Οι απλές αλλαγές μπορούν να δημιουργήσουν μια βαθιά επίδραση για τον υπόλοιπο χρόνο που έχουμε στη γη. Το πώς σκεφτόμαστε επηρεάζει άμεσα την ποιότητα της ζωής μας. Και μπορούμε να επιλέξουμε πώς σκεφτόμαστε – αυτή είναι η «υπερδύναμη» μας ως ανθρώπινα όντα.
Σας ενθαρρύνω σήμερα να φροντίσετε τον εαυτό σας, να προφυλάξετε την καρδιά και το μυαλό σας και να επιλέξετε με σύνεση πώς θα ανταποκριθείτε στο συνεχώς μεταβαλλόμενο μωσαϊκό αυτού του πράγματος που ονομάζουμε «πραγματικότητα».
Αφήστε τη ζωή να συμβεί για εσάς το 2023 και στο τέλος της επόμενης χρονιάς, ας συγκρίνουμε τις σημειώσεις μας και ας δούμε τη διαφορά.
Καλή Χρονιά με αγάπη